Józef Kafel

W latach 1977 i 1978, Kafel dwukrotnie przyczynił się do zdobycia brązowych medali drużynowych mistrzostw Polski. Warto również zaznaczyć, że brał udział w finałach mistrzostw kraju w parach klubowych: w 1979 roku w Gnieźnie, gdzie zajął VI miejsce i w 1982 w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie uplasował się na VIII miejscu. Dodatkowo, w 1978 roku, uczestniczył w finale młodzieżowych drużynowych mistrzostw Polski, kończąc zmagania na IV lokacie.

Największym osiągnięciem w karierze Kafla było bez wątpienia zdobycie Brązowego Kasku w 1979 roku w Częstochowie, co było ukoronowaniem jego wysiłków na torze. Oprócz tego, dwukrotnie udało mu się zakwalifikować do finałów młodzieżowych indywidualnych mistrzostw Polski: w 1979 roku w Lesznie (XVI miejsce) oraz w 1981 roku w Zielonej Górze (XI miejsce). Jego występ w indywidualnych mistrzostwach Polski w 1987 roku w Toruniu zakończył się na IX lokacie, a w 1986 roku zajął XI miejsce w turnieju o Złoty Kask. W 1987 roku uplasował się na IV miejscu w Pucharze Polski rozegranym w Gnieźnie.

Kafel był również regularnym uczestnikiem memoriałów im. Bronisława Idzikowskiego i Marka Czernego w Częstochowie, gdzie trzykrotnie stawał na podium: zdobywając II miejsce w 1978 roku oraz III miejsce w 1979 i 1986 roku. W 1981 roku wziął udział w reprezentacji Polski B podczas finału mistrzostwa świata par, który odbył się w Chorzowie, zastępując niemiecką drużynę, która nie mogła wystartować z powodu tragicznych zdarzeń.

Po zakończeniu kariery na torze, Józef Kafel nie zniknął ze świata sportu - zajął się szkoleniem młodych zawodników i pełnił rolę trenera we "Włókniarzu" Częstochowa, wnosząc swoje doświadczenie i pasję w rozwój tej dyscypliny w Polsce.